“Wihajster, czyli przewodnik po słowach pożyczonych” Michał Rusinek

“Wihajster to taki przedmiot, którego nazwy akurat zapomnieliśmy”.

Wiecie, że Michał Rusinek pisze też książki dla dzieci? Ja już nie tylko wiem, ja już przeczytałam “Wihajster”! Wihajster to takie słowo uniwersalne, znane mi z dzieciństwa. Używane wszędzie tam, gdzie akurat zabrakło odpowiedniej nazwy. A przy tym niezła łamigłówka ortograficzna.

W tej książce Michał Rusinek zaprasza do wspólnej wędrówki językowej po całym świecie. Krótko, z humorem i zabawnymi ilustracjami Joanny Rusinek. Książka jest idealna dla wiecznie pytających, skąd wzięły się niektóre nazwy.

Skąd przyturlała się piłka?
Skąd przyjechał tramwaj?
Od kogo zaraziliśmy się katarem?
Skąd przydreptały papucie? (I jak do tego się mają polskie kapcie i papcie?)
Kto przyniósł nam torbę?
Skąd przyjechał motor?

Słowa mogą podróżować po całym świecie, ale to ludzie zakorzeniają je w danym języku, przeważnie zgodnie z jego znaczeniem, chociaż czasami zdarza się, że znaczenie przeskakuje na inny przedmiot, będący obok.

Istnieją słowa wędrowne, przemierzające wiele krain i tylko nieznacznie zmieniające swoją formę. Są też słowa wszędobylskie, czyli zapożyczane przez wszystkie języki – ot, cały świat pożyczył sobie od Turków słowo bazar.

By nie zgubić się w gąszczu różnych ciekawostek, zapożyczone słowa zostały podzielone na kategorie – kuchnia, pokój, szkoła, podwórko, miasto, sport, medycyna i jeszcze kilka innych.

Dzięki tej książce odkryłam, że… regal zawędrował do Polski z Niemiec! A wynalazca żyletki był Amerykaninem! Takich zaskakujących przykładów mogę podać więcej, ale pozostawię Wam odkrywanie sekretów codziennych wyrazów 🙂

______
Michał Rusinek “Wihajster, czyli przewodnik po słowach pożyczonych”
Wydawnictwo Znak