“Wina” Piotr Wójcik
“Wina, która nie wyszła na światło dzienne, może zatruć relacje na całe życie”.
Ta historia zaczyna się źle. Ginie Antoni Nosol, proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego na katowickim Osiedlu Witosa. Był postacią medialną, o wyrazistych zasadach – najpierw surowy, potem sprawiedliwy i z rzadka – miłosierny. Czym, a nade wszystko – komu zawinił, by skończyć z poderżniętym gardłem u stóp swego konfesjonału?
Na ulicach Katowic
Presja społeczna, by szybko ująć i przykładnie ukarać winnego, jest olbrzymia. Ślady i zeznania świadków jednoznacznie prowadzą do jednej osoby. Zbyt idealne śledztwo, nawet jak dla komisarza Góralczyka, miłośnika porządku i logiki.
A trzeba przyznać, że wątki poboczne też nieźle mącą. Sporo zaczyna się dziać w Katowicach i to na różnych frontach. Każdy chce ugrać jak najwięcej dla siebie, ale i tak najbardziej wojuje Frakcja Antyfaszystowska, która idzie na noże z Kościołem, magistratem, czyścicielem kamienic i czołowym katowickim przedsiębiorcą.
“Wina” – jak na debiut – nie oszołomiła mnie, ale raczej zaciekawiła. Nie ukrywam, że mam słabość do książek, które się dzieją na Śląsku lub w samych Katowicach. A w tej książce autor proponuje nam niezłą przebieżkę po katowickich dzielnicach i szemranych interesach ich mieszkańców. Z ilu rzeczy może nie zdawać sobie sprawy przeciętny obywatel miasta? Ile spraw załatwia się pod stołem albo po znajomości?
Nieprzerobione poczucie winy
Bogactwo wątków zawdzięczamy wielu narratorom, którzy pokazują, że nie ma ludzi ani spraw krystalicznie czystych. Prędzej czy później rysa się pojawi. I tak też jest z komisarzem Góralczykiem, który niestety musi część swoich problemów omawiać na codziennych ‘rozmowach’ z panią psycholog. Zamknięty w swojej skorupie, pedantyczny do bólu stara się na siłę trzymać swoje życie w ryzach. Tylko czy będąc w takim stanie zdoła dopaść mordercę?
Motyw tytułowej winy przewija się przez całą historię. Z ust różnych osób słyszymy niejednokrotnie, że winę należy przepracować, przegadać albo przeprosić i naprawić wyrządzone krzywdy. Inaczej na zawsze zostanie w człowieku, zatruwając go stopniowo od środka.
Czy w porę się zorientujemy, za jakie winy została przelana krew?
________
Zapowiada się ciekawie, szczególnie że znam miasto i lubię czytać historie rozgrywające się na jego tle. Zainteresował mnie także wątek regularnych rozmów komisarza z psychologiem – aczkolwiek ten motyw musi być naprawdę dopracowany, aby wypadł przekonująco.
Też dobrze znam Katowice, więc dobrze się czytało;-)
ps. 25 marca premiera drugiej części 😉